sabato 17 ottobre 2009

MAIS MARANO - Mariano Guzzonato

.
.






Mariano Guzzonato - Marano Vic.


--- Mais Marano ---




.
'Na pianta vegnù fora da un graneto
de sorgo rosso, tipo sinquantin,
che de somensa pararìa poareto,
ma sototera… l'è pien de morbin

tanto che, in puchi giorni, 'l buta fora
du sguinsi verdi e freschi soratera
e dopo, un fià de concime par sora,
'l cresse come un fiore a primavera.

Coi giorni che va vanti, 'l se fa forte,
de piove e venti no'l ga mai paura;
pitosto de morir 'l fa 'e ganbe storte,
ma la so scorsa resta senpre dura.

A pianta ben conpìa, lu te mostra
do, tre panoce bele, coi mostaci;
le foje intorno, che le par 'na giostra,
e le fime, con sora i so penaci.

Quando 'l colore buta verso 'l zalo,
e in punta, i mostaci se fa veci,
ti verzaghe 'l scartosso e, sensa falo,
in grani rossi e fissi te te speci.

Tor su e sgabotarlo a xé un gusto,
laori da far senpre in conpagnia;
de un mais cusì, ghe xé 'l so posto giusto,
in altre parte no' te'o cati mia.

Tajar le cane e ligar su canari,
xé l'ultimo laoro, par da bon;
de'a pianta messa zo a sulchi ciari,
'n te'l canpo resta solo 'l scataron.

I grani scaolà i xé da vetrina,
che dopo 'ver portà tanto laoro,
'na volta masenà, i dà 'na farina
da far polenta che la xé un tesoro
.
e sul panaro 'a pare un sole d'oro.
.
.

Nessun commento: