LUGO – 14 MARZO 2009
Filò col Graspo
Filò col Graspo
Festa
’Te la me contrà, in gaja a ogni stajon,
nasséa agnei, cavrìti, vedelìti,
nidià de pulzini e sbrancà de uselìti.
La zera senpre ’na festa
pa’ le creature da poco a la vita afacià.
Ma quando nasséa ’n toseto,
alora la festa zera ’na festa rento la festa.
Tuta la contrà se faséa so la porta
e coréa chel ciacolar contento:
« L’è ’n mas-ceto, l’è na toseta,
l’è biondo, l’è moro, l’è risso, l’è pelà ».
’N novo celo paréa se fusse svelà.
Nuvi pensiéri, vece fisionomie,
ritorni de primavere in bianche stajon
de ani e de neve incanutìe.
La gioia se sbrissolava de man in man
par catàrse tuta
’nte i oci de veludo de la mama,
fresca de dolore desmentegà,
’n tel picolo miracolo a la Vita afidà.
nasséa agnei, cavrìti, vedelìti,
nidià de pulzini e sbrancà de uselìti.
La zera senpre ’na festa
pa’ le creature da poco a la vita afacià.
Ma quando nasséa ’n toseto,
alora la festa zera ’na festa rento la festa.
Tuta la contrà se faséa so la porta
e coréa chel ciacolar contento:
« L’è ’n mas-ceto, l’è na toseta,
l’è biondo, l’è moro, l’è risso, l’è pelà ».
’N novo celo paréa se fusse svelà.
Nuvi pensiéri, vece fisionomie,
ritorni de primavere in bianche stajon
de ani e de neve incanutìe.
La gioia se sbrissolava de man in man
par catàrse tuta
’nte i oci de veludo de la mama,
fresca de dolore desmentegà,
’n tel picolo miracolo a la Vita afidà.
Nessun commento:
Posta un commento